Η κρίση σκοτώνει το σεξ

Η συλλογική ερωτική φαντασίωση των Ελλήνων έχει τραυματιστεί ανεπανόρθωτα από την κοινωνική και οικονομική κρίση, που περνά η χώρα μας με αποτέλεσμα την εμφάνιση δυσκολιών που στο παρελθόν ήταν σπάνιες, αλλά και πρακτικών που συνηθίζονται στα χρόνια της εφηβείας και της ανωριμότητας।

Η μείωση της ερωτικής επιθυμίας και της συχνότητας των σεξουαλικών επαφών στην ,οικονομική κρίση μπορούν να ερμηνευτούν από το άγχος και την ανασφάλεια। Η απώλεια του χρήματος, της βενζίνης δηλαδή της κοινωνικής και οικογενειακής ζωής, μοιάζει να έχει ως επακόλουθο και την απώλεια του ερωτικού ενδιαφέροντος।

Εξάλλου γνωρίζουμε πως σε όλες τις οικονομικά ανεπτυγμένες χώρες, η πτώση του δείκτη γεννήσεων έχει ως βασική ερμηνεία την οικονομική δυσχέρεια.

Η αναστολή αυτή συνοδεύεται από την υιοθέτηση του αυνανισμού ως κύριας διεξόδου οργασμικής ολοκλήρωσης.

Χαρακτηριστικά σε προηγούμενη μελέτη ο αυνανισμός αποτελούσε ‘καθημερινή ενασχόληση’ για το 26% των ανδρών του δείγματος, ενώ σήμερα η δραματική αύξηση της συχνότητας αναστολής εκσπερμάτισης υπερδιπλασιάζει το ποσοστό αυτό (49%)!

Κυρίαρχο συναίσθημα των ανδρών στην περίοδο που παρουσιάστηκε το πρόβλημα ήταν η έντονη ενοχή προς τη σύντροφο και ο φόβος απώλειας του ανδρισμού τους, αφού ο αυνανισμός παρέπεμπε στα χρόνια της εφηβείας τους, που θεωρούσαν ότι πλέον είχε παρέλθει, αφού ξεκίνησε η κανονική (;) σεξουαλική τους ζωή.

Απιστία

Και κάπου εδώ εμφανίζεται και η τάση για απιστία…

Η τάση για απιστία (63%) σε περιόδους οικονομικής κρίσης , έχει σαν ερμηνεία την αντίδραση του ατόμου σε μια θεσμοθετημένη μεν αλλά καταρρέουσα αξία, το γάμο, μέσα στον οποίο όμως πλέον βιώνεται το πρόβλημα πιο συνειδητά και ρεαλιστικά.

Έτσι καταλήγουμε τους τελευταίους 6 μήνες η απιστία να φτάνει στο 48% (35% περιστασιακά και 13% με μόνιμη εξωσυζυγική σχέση) αφού η πίστη σε αυτήν την παραδοσιακή αξία μοιάζει να γίνεται βραχνάς και εφιάλτης γιατί συμπυκνώνει με το πιο δυνατό τρόπο τον ευρύτερο κοινωνικό εφιάλτη της οικονομικής δυσπραγίας.

Αν η συζυγική σχέση, που είναι φορέας μιας ευτυχούς συγκυρίας όταν τα πράγματα πάνε καλά, γίνεται ο καθρέφτης της κρίσης στη σημερινή περίοδο, ο φυσικός άνθρωπος θα αντιδράσει σπάζοντάς τον για να μη δει την άλλη όψη του νομίσματος που είναι η αποτυχία και το άγχος επιβίωσης.

Όσο περίεργο και να φαίνεται το συμπέρασμα αυτό, ότι δηλαδή μια γενική εικόνα κοινωνικής κρίσης μπορεί να επηρεάσει την ερωτική ζωή καταλυτικά, τόσο η ιδιοφυής Προύστια ρήση ότι ‘στον έρωτα αντικατοπτρίζεται η κοινωνία’ μας το επιβεβαιώνει…

Με απλά λόγια αν πέρα από το ατομικό εγώ, το συλλογικό φάντασμα της φυλής (αφροδισιακό των μονάδων) καταρρέει, τότε τα άτομα θα τρομοκρατηθούν, θα πανικοβληθούν και θα χάσουν και το τελευταίο οχυρό του ανδρισμού τους, την κατάκτηση δηλαδή του άλλου φύλου για να οδηγηθούν σε μοναχικές και ασφαλείς πρακτικές των ηδονών με πρωταγωνιστή και θεατή τον ίδιο τους τον εαυτό.